Matapos bumili si Ben ng mga gamot sa botika ay isinunod nyang binili ay ang mga pangaraw-araw nilang ginagamit sa bahay. Pati bagong brief ay bumili na rin sya para sa lalaking sugatan.
Sa kalagitnaan ng pamimili ni Ben ay hindi sinasadyang nagkasalubong sila ng kanyang kumpareng si Celso. Ninong ni Nonoy at matalik din nyang kaibigan.
"Oh, pre! Kamusta na?" Bati nito kay Ben.
"Eto ganun pa din pre!" Masayang sagot nya.
"Kamusta na nga pala inaanak ko? Matagal-tagal na rin kayong hindi napapasyal samin ah!" Wika ni Celso.
"Ayun, naiwan sa bahay. May sinat kasi." Sumagi sa isip ni Ben ang dahilan kung bakit ito nagkasakit. Bigla na namang nabuhay ang natutulog nyang alaga sa loob ng pantalon.
"Ganun ba? Teka."
Nabigla si Ben nang bumunot ng isang libong papel si Celso mula sa pitaka at inabot sa kanya.
"Para saan to pre?" Takang tanong ni Ben nang abutin ang pera.
"Ibili mo ng gamot at pagkain para gumaling agad ang inaanak ko. Tsaka regalo ko na din nung huling pasko." Paliwanag nito.
"Naku pre! Masyado namang madami ito. Nabigyan ko na yun ng bitamina kaya paniguradong gagaling agad yun!" Pilit ibinabalik ni Ben ang pera sa kumpare pero tinanggihan nito kaya naman wala na itong nagawa kundi tanggapin na lamang at magpasalamat.
"Sya nga pala pre, ingat kayo ha? Nakatakas kasi yung isang preso sa kulungan. Rape ang kaso nun tsaka murder. Nakahanap kami ng lead at ang tinumbok nitong daan ay papunta sa bundok malapit sainyo."
Biglang binundol ng kaba si Ben sa narinig mula kay Celso. Pulis kasi ang trabaho nito at dito nakadestino sa lugar nila.
Pumasok sa isip nya ang lalaking sugatan na kanyang sinagip. Parang iba tuloy ang kutob nya sa taong iyon.
"Pre, may litrato ka ba nung presong nakatakas?" Kinakabahang tanong ni Ben sa kumpare.
"Oo meron. Tara dun sa headquarters para kapag nakita mo yun ay pwede mong ireport agad samin." Yaya ni Celso.
Agad namang tumalima si Ben at sumunod kay Celso bitbit ang mga pinamili.
Sa headquarters, ipinakita ni Celso kay Ben ang litrato ng nakatakas na preso.
Nakahinga ng maluwag si Ben nang makita na malayo ang itsura nito sa lalaking kanyang nasagip sa gitna ng kagubatan.
"Sige pre, balitaan kita kapag nakita ko to." Paalam ni Ben matapos masigurong ibang tao nga ang nasa kanilang bahay.
"Salamat pre. Ingat. Ikamusta mo na lang ako sa inaanak ko." Ani ni Celso.
"Akong bahala pre. Paniguradong matutuwa yun." Masayang sambit ni Ben.
Matapos magpaalam ay mabilis na tinungo ni Ben ang paradahan ng tricycle.
Habang nasa daan ay sumagi sa isip nito ang nangyari kanina sa pagitan nya at ng mag-ama. Aaminin nyang nasarapan talaga sya lalo na noong sabay nilang tinuhog ang bata.
Pero kinukurot pa rin sya ng kanyang konsensya kapag naaalala ang mukha ng anak na si Noy. Pakiramdam nya ay pinagtaksilan nya ito.
Pagdating sa babaan ng tricycle ay agad na tinahak ni Ben ang daan pauwi. Alas-kwatro na kasi ng hapon at baka nag-aalala na ang kanyang anak.
Halos kinse-minutos din ang nilakad nya pauwi.
"Noy! Andito na si tatay! Anak!" Malakas na sigaw ni Ben pagkarating sa may pinto ng kanilang bahay.
Nagtaka sya ng walang sumagot o sumalubong sa kanya.
Nabitawan ni Ben ang mga supot ng pinamili ng makitang wala sa kinahihigaan nito ang lalakeng sugatan.
"Noy! Asan ka! Noy!" Malakas na tawag ni Ben sa anak. Bakas ang namumuong takot at pag-aalala sa boses nito.
Agad niyang tinakbo ang kwarto at pabalibag na binuksan ang pinto. Muntik na itong masira sa pwersahang pagbukas nya.
Walang tao!
Parang binuhusan ng malamig na tubig si Ben. Samut-saring pangitain ang pumapasok sa kanyang isipan sa mga sandaling ito.
Ang sunod nyang pinuntahan ay ang kusina. Wala pa ding tao!
Nilukob na nang takot ang sistema ni Ben. Mangiyak-ngiyak na sya sa isiping may masamang nangyari sa kanyang pinakamamahal na anak. Kinain ng konsensya sa ginawa nyang kasalanan kanina.
Nanlisik ang mga nya sa poot at galit. Makakapatay talaga sya ng tao kapag may nangyaring masama kay Nonoy!
Mabilis na kinuha ni Ben ang itak at pana na ginagamit sa pangangaso. Nagdesisyon ito na pumunta sa likod ng kanilang bahay papunta sa kakahuyan sa pagbabakasakaling doon pumunta ang lalaki kasama ang kanyang anak.
Nagkagulatan sila nang paglabas ni Ben sa pinto ay nakasalubong nya si Nonoy. Nasa likod naman ang sugatang lalake na iika-ika.
"Noy! Saan ka nagpunta?! Sobrang nag-alala ako sayo!" Sigaw ni Ben sabay yakap ng mahigpit sa anak. Napaluha pa sya sa sobrang tuwa dahil ligtas ito.
"T-tay... t-teka... lang po! H-hindi... ako... makahinga!" Paputol-putol na wika ni Nonoy. Pilit itong nagpupumiglas sa bisig ng ama.
Ilang minuto ring niyakap ni Ben ang anak. Wala namang nagawa si Nonoy kundi hayaan na lang ito na yumakap sa kanya. Naguguluhan ito kung bakit ganito umakto ang kanyang ama ngayon.
"Tay, anong nangyari? Bakit po kayo natataranta?" Tanong ni Nonoy sa ama nang sa wakas ay binitawan na ito ng ama. Nakahinga sya ng maluwag dahilan sa parang mapupugto na ang kanyang hininga sa sobrang higpit ng pagkakayakap nito.
"Pagdating ko kasi walang tao kaya akala ko kung napano ka na!" Sagot ni Ben. Sinuri nito ang anak kung may sugat o galos ba ito sa katawan.
"Eh tay, sinamahan ko lang po si kuya Glen sa kubeta. Iihi daw po kasi sya." Paliwanag ni Nonoy habang natatawa sa reaksyon ni Ben.
"O-oo. Pasensya na kung nag-alala ka. Ihing-ihi na talaga ko. At tsaka maraming salamat nga pala sa pagligtas mo sakin. Naikwento na ni Nonoy kung ano nangyari."
Napatingin si Ben sa lalaking nagsalita. Nakadama sya ng kaunting hiya dahil pinag-isipan nya ito ng masama. Buong akala kasi nya ay katulad ito ng lalakeng preso na nakatakas sa kulungan.
"Walang anuman. Kahit naman sino gagawin yun. Teka, ayos ka na ba? Hindi na nagdudugo yang mga sugat mo?" May pag-aalalang tanong nito kay Glen.
"Medyo, okay na. Nahulog kasi ako sa may bangin. Buti maraming puno kaya hindi ako nahulog diretso sa baba. Kaso sumabit ako sa mga sanga kaya may pilay at galos." Nakangiting sagot nito.
"Swerte mo at hindi ka natusok. Oh sya, pasok ka na sa loob baka dumugo ulit yan. Bumili na ko ng gamot para sa lagnat baka kasi lagnatin ka mamaya." Malumanay na utos ni Ben.
"Sige, medyo mainit na nga pakiramdam ko." Sambit ni Glen habang paika-ikang naglakad papasok sa loob ng bahay.
Inalalayan ito ni Ben dahil kita nya ang kirot na iniinda nito sa bawat hakbang. Tinulungan din nya itong mahiga ulit sa mahabang upuan.
"Salamat ulit Mang Ben. Hayaan mo babawi ako pag magaling na ko." Nakangiting saad ni Glen. Bakas pa rin ang pamumutla sa mukha nito.
"Wag mo munang isipin yun. Magpagaling ka muna ng mga sugat. Mukha namang malakas ang pangangatawan mo. Biruin mo kaninang umaga wala ka pang malay, tapos ngayon nakakalakad ka na agad." Biro ni Ben kaya natawa din si Glen.
"Tay, naayos ko na po yung mga pinamili nyo."
Sabay na napatingin ang dalawang lalake kay Nonoy nang magsalita ito sa gilid.
"Nakung bata ka! May lagnat ka pa ah! Baka mabinat ka?!" Seryosong wika ni Ben.
"Hindi po 'tay. Medyo okay na ko. Effective yung bitaminang binigay nyo sakin." Nakangiting sagot ni Nonoy.
Napaubo si Ben sa sinabi ng anak. Napangiti lang si Glen sa usapan ng mag-ama.
- To be continued... -